Waarom blijf ik onzeker?
Als ik terugkijk op de periode als jong volwassene: ik had onzekerheden. Doe ik mijn werk wel goed als startende hulpverlener? Voldoe ik aan de verwachtingen van mijn vrienden? Zie ik er wel goed uit? Kan ik de stress weer aan of blijf ik overspannen?
Als ik nu terug kijk zie ik dat ik gegroeid ben. Ik heb meer mijn plek gevonden betreft mijn carrière: ik weet dat ik goed ben in wat ik doe. Ik heb een hele fijne vriendengroep, ook als ik niet lekker in mijn vel zit zijn ze er voor me. En ja ik mag er zijn (al vraag ik me echt af waar ik me druk over maakte toen in 20 jaar was als ik foto`s zie).
En nu ben ik in mijn fourties, en heb ik weer andere onzekerheden. Heb ik de goede stap genomen als zelfstandig ondernemer? Wat als ik ziek word? Begeleid ik mijn kind op de juiste manier naar volwassenheid?
Hoe kan dit? Ik dacht vroeger dat als ik mijn onzekerheden overwonnen had ik dan met zelfvertrouwen kon leven. Voor een deel klopt dat, ik ben meer ontspannen en met zelfvertrouwen. Maar waar komen die nieuwe onzekerheden dan vandaan?
Ik las erover. Iedereen ervaart onzekerheid. Het staat los van jouw vermogen. Het is een gevoel dat meegroeit met je vaardigheden. Je focus verschuift naar nieuwe dingen om aan te twijfelen. Het groeit met je mee.
De onzekerheid komt uit onze gedachten voort. Onbewust bouw je een beeld van een soort superheld imago. Je bedenkt perfecte eigenschappen die je voor jouw idee zelf niet bezit. Het zijn irreële gedachten, een lat zo hoog niemand kan deze halen. Maar je meet jezelf er wel mee.
Continue zijn we bezig te bepalen waar we ons bevinden ten opzichte van een zelfbedacht gemiddelde. Een beeld waar we niet aan kunnen voldoen. En dan groeit je onzekerheid en angst.
Het duurde even bij me om dit tot me door te laten dringen. Het gaat er dus niet per se om wat ik over anderen denk, maar een soort beeld van mezelf waaraan ik vind dat ik moet voldoen? Ik dacht dit toch wel een beetje achter me te hebben gelaten. Helaas hoe dieper ik erover nadenk hoe meer waarheid er in schuilt.
Waarom vind ik dat ik het niet goed genoeg doe als ondernemer? Terwijl ik prachtige jaren heb gedraaid, zelf met corona. Waarom ben ik bang om ziek te worden? Ik ben gezond. Waarom twijfel ik soms aan het moederschap? De band met m’n kind is heerlijk.
Het komt inderdaad door een gemiddelde dat ik zelf gecreëerd heb. Zo moet een succesvol ondernemer eruit zien. Zo moet mijn band met mijn zoon zijn. Ik moet wel gezond zijn.
Onhaalbaar en onlogisch vind ik het als ik er zo naar kijk. Ik probeer de komende tijd als ik onzekerheid ervaar ernaar te kijken met een reële blik, wat is er echt? Volgens mij geeft me dat meer zelfvertrouwen (amai en dan weer wachten tot die focus weer verschuift …).