Af en toe bekruipt me een beangstigend gevoel, ik denk dan: o als ik straks al mijn werkzaamheden in de fysieke wereld weer kan doen, hoe druk zal ik het dan hebben? Kan ik dat wel aan? Ik heb een keer tegen een burn-out aan gezeten dat wil ik voorkomen… Uiteraard heb ik gelukkig door kunnen wandelcoachen en online trajecten verzorgd. Maar toch, ik merk dat ik opzie tegen de drukte en de veelheid die weer gaat komen.
Ik vroeg me af: hoe komt het dat ik daar tegenop zie? Straks doe ik weer wat ik voor de pandemie ook deed. Dat is niet anders en ik vind mijn werk echt heel fijn om te doen. Geen reden om me druk te maken toch? Maar die gedachte werkt niet geruststellend genoeg. Waarom heb ik last van een onbestendig gevoel zo af en toe?
Ik ging op onderzoek uit. Ik ontdekte dat ik er vooral door de gedachten die ik erover had een grote berg van maakte. In mijn fantasie ging ik van 0 naar 100 in een dag tijd. Ik stel me meteen voor hoe het is als ik weer op volle kracht draai. Door dit besef komt dus de berg waar ik tegenop zie. In plaats van kleine stappen maak ik de stap die ik ga nemen heel groot, ik wil meteen weer bovenop die berg staan.
Nu ik dit eenmaal zo scherp zie, ligt het tegenovergestelde, de oplossing, ook voor de hand. Als ik me voorstel dat ik in kleine stappen de berg begin te beklimmen, dan wordt het ineens weer makkelijker en haalbaar. Ik kan van 5 naar 6 gaan, in plaats van 0 naar 100. Beginnen met 1 training in de fysieke wereld, en 1 groepswandelcoaching.
Daarbij realiseerde ik me ook: de maatregelen die vast een keer minder streng zullen zijn, worden ook niet meteen helemaal losgelaten. Ook daarin zal een opbouw zitten met kleine stappen. Hierdoor zit ik niet ineens met een hele volle werkweek, en 10 feestjes in 1 weekend. En geloof me: ik wil een feestje! Maar geen 10 tegelijk.
Simpel en doeltreffend: stap voor stap naar meer mogelijkheden.
Ga jij ook stap voor stap jouw eigen pad? Oja en als een stap niet goed voelt of niet lukt zoals je wil, dan ben je waarschijnlijk te grote stappen aan het nemen. Zorg dan voor kleine stappen. Of sta je misschien al op de juiste hoogte?
Afijn ik hoop dat we binnenkort allemaal weer stappen naar een nieuw normaal kunnen gaan zetten. Tot die tijd: blijf je stappenteller verwennen, kom je toch vooruit!
Lieve groeten, Marian.
|