O het lijkt me heerlijk als je jezelf uren kunt vermaken met het lezen van een boek, het bakken van een taart of het schilderen van een doek. Dat je helemaal tevreden binnen in jouw eigen huis jezelf vermaakt.
Je raadt het misschien al? Ik kan dat dus niet. Ik wil naar buiten, ik wil bewegen, ik wil iets meemaken, ik wil in contact zijn met mensen, samen lachen. Volgens mij zit dit in mijn genen-pakket. Welk gen het precies is? Het beweeg-gen noem ik het zelf. Juist in deze periode zou het heerlijk zijn als ik kon haken als de beste of heerlijke maaltijden kon koken waar ik uren voor in de keuken kan staan.
Ik ken genoeg mensen die dit wel kunnen, ik benijd ze stiekem wel eens. Vergelijk jezelf niet met anderen las ik laatst ergens. Dit vind ik zelf eigenlijk wel een zin die te kort door de bocht gaat. Inderdaad als je naar anderen kijkt en bedenkt dat het gras altijd groener aan de overkant is, dan werkt het niet bevorderlijk voor je zelfbeeld en je humeur.
Maar stel ik vergelijk mezelf wel met anderen? Zijn er manieren om dit op een constructieve manier te doen? Een antwoord dat ik vond bij een onderzoek van dr. Halvorson is: Je kunt jezelf op 2 manieren met anderen vergelijken: op een zelf-ondermijnende manier en op een inspirerende manier.
Stoppen met jezelf vergelijken is namelijk helemaal geen realistisch advies. Wij mensen zijn, nu eenmaal gemaakt om om ons heen te blijven kijken, informatie op te nemen en die automatisch met onszelf te vergelijken. Blijf het dus gerust doen, zolang je het maar goed doet, aldus Halvorson.
Hoe doe ik het dan goed? Kijk gerust naar anderen, om er zelf van te leren, luidt het antwoord.
Analyseer degenen die beter zijn in jouw vakgebied (of hobby-gebied). Begeef je juist onder hen. Wees niet jaloers op het succes van anderen. Laat je inspireren en leer van hen. Doe je best om in hun voetstappen te treden door soortgelijke wegen te bewandelen.
Als ik dat aan mijn eigen hobby (of werk) koppel, dan kan ik me beter bezig houden met mensen die het beweeg-gen tot een kunst verheven hebben.
Meteen heb ik voorbeelden van anderen die hier nog beter in zijn dan ik, en waar ik graag een beetje meer van zou gaan doen. Bijvoorbeeld de familie die bijna ieder weekend op mini-expeditie gaat. Ze schreven er zelfs een boek over. Ik zie net op Instagram dat ze nu de Dutch Mountaintrail aan het lopen zijn in Zuid-Limburg. Ze inspireren mij steeds weer om zelf ook op mini-expeditie te gaan. Mijn avonturen zijn nog kleiner dan die van hen, en dat is dus juist goed ik kan mijzelf aan hen optrekken.
En jij, met wie vergelijk jij jezelf om inspiratie op te doen?
Lieve groeten, Marian.
|